Arousa Máxica 10.

- ¡Pois estache ben chea de sorpresas esta Illa!
- Si, tendo ollos, e capacidade de observación, podes disfrutar do que ves e mais do que queres ver. ¡É ben doado!
- Tes moita razón Breogan. Neste reino noso da Galicia non hai lugar donde non poidas disfrutar do que ves e respiras e sentes.
- Enséñoche outra sorpresa. Alí.

- ¡Rochas ben bonitas!
- Pois pecha os ollos.
- OK.

- ¡Ouhhh, qué marabilla! Un ourizo ben plantado si señor.
- Velaí que non para de darnos sorpresas esta bisbarra.
- ¡E xa que estamos na praia podemos darnos un bo baño!
- Pois si.

Arousa Máxica 8

- Estába boa a lasaña ¿eh?
- Ben boa, hasta sabía a marisco.
- Home claro, levaba unha capa de paté de centola.
- ¡Un luxo!
- ¡E tanto! Imos agora a saudar a un amigo, espero que esté durmindo...

- Ahí tes a pedra que debes mirar.
- ¿Esa que está no medio da praia?
- Tal cual, esa mesma.
- A ver logo...

- ¡Miña nai, un auténtico Dragón!
- Si, a bo fé, hai que ir con conta, que non e bicho de bo humor.
- No xa se ve que está ben armado e non parece que teña moi boas intencions.
- Sí; haberá que fuxir non sexa que nos bote unha lavarada e nos chamusque.
- Imos pois.

Arousa Máxica. 7

- Hai que ver o que andivemos.
- Si, a verdade é que xa teño algo de fame.
- ¡Bueno, para algo son o Rei! ¡mira para aló!

- Hai que ver que rocha tan rara parece...
- ¿Que parece?

- ¡Increibel! parece unha lasaña, ou un bo "sandwich misto"
- ¡Pois ala a papar!

Arousa Máxica 6 A lentitude.

- ¡Son tempos estes de velocidade! Naide se para, todo é picar daquí e dalí sin acougo e sin sentido...
- Dis ben, sabio Breogan, fainos falla un pouco de "lentitude" para apreciar a vida e non soio transitar por ela sin mais
- Si, "La lentitud" que di Kundera.
- Lentitude si señor, olla para alí.

- Unha rocha ben curiosa. Pecho os ollos.

- ¡A tartaruga! ¡claro, é lenta pero vive hasta 500 anos!
- Da pra moito unha vida asi. pero eu prefiro ir un pouco mais apresa ¡ja ja ja!
- "Meden agan" Nada en exceso din os sabios de Atenas.

Arousa Máxica 5

- Hai lendas que a xente non cre pero que se un está atento fanse realidade.
- Xa vexo. A pouco que un se deixe levar, a natureza cóntache moitas cousas...
- Hay unha lenda sobre sereas que é mais ca eso: é unha verdade, verás. Acheguémonos a aquela rocha e contempla.

- Parece oca
- Pode ser, mira ben...

- ¡Ei! que ollo mais bonito, e que ollada mais triste...
- Non te deixes impresionar, é un ollo da serea que está tamen encerrada nesa rocha. Por culpa de dar pena e polo seu canto melodioso afogaronse moitos mariñeiros; asi que non che dé pena. Está ahí ben presa.

Arousa Máxica 4.

- Que gustiño pasear por estos lares tan especiales, rey Breogán.
- É ben certo, temos unha terra que é  un tesouro...
- Que alguns non parecen querer ver...
- Hai que saber mirar meu amigo. Por exemplo nesa fenda ti ¿qué ves?
- Pois mais ben nada ou por decir algo escuridade.
- Afina, afina meu.

- Diaño, menudo susto me dou! pero, quén é?
- Eche un demo que Merlín meteu dentro da rocha para que non fixera mal.

- Non ten moi boa pinta
- Non, pero ahí está ben gardado.

Arousa Máxica 3

- Bueno amigo, agora imos ver unha novedade mariña
- De que se trata?
- Ai! moito queres saber. Vés aquela rocha cuon unhas cunchas enriba.
-Si.
-Xa sabes o procedemento.

-Pechaches ven os ollos? Ábreos logo.
-Abertos e abraiados están!

- Pero que fai un mero na praia?
- Seica dixo que lle gusta tomar o sol