lunes, 11 de diciembre de 2017

Últimos dos días Exposición MAIS OU MENOS .J.L. Iglesias Diz

Clausuramos la exposición el miércoles 13 a las 9 de la noche.
Mañana martes presentación del libro "Políglota y otros relatos" del mismo autor. 
Aun estáis a tiempo. Besos.









Y hay más...https://s3.eu-central-1.amazonaws.com/asestelo360/oscatrogatos/iglesias_diz/index.html

lunes, 4 de diciembre de 2017

Hojas de Otoño

Otoño seco, frío, algo anómalo en Galicia. Las hojas que ceden el paso a la desnudez del árbol invernal me inspiraron unas sencillas acuarelas.
(papel de acuarela 32 x 23 cm. Acuarela, tinta y lápiz).








lunes, 13 de noviembre de 2017

Papeles

JOSÉ LUIS IGLESIAS DIZ
ESCOLMA. Pintura sobre papel. (2012-13)

O papel é o soporte mais dócil e doado para o traballo do artista, de feito o papel é o primeiro medio onde o neno cun simple lápiz de cor esgarabella e fai as suas primeiras incursións no mundo da representación. Despois o adoctrinamente fai esvahecer esa enerxía creadora e o neno perde a iniciativa e a ilusión por emborronar e pintar.
O papel é un soporte que “soporta” case todo; auga, acuarela, acrílico, oleo, tintas, lápices, pastel… pódese recortar, rachar, enrugar… en fin é coma un banco de experiencias do artista.  Moitos dos cadros nacen na humildade do papel pero este ten por si mismo a beleza do iniciático, do experimento, da “cociña” ainda que logo saia poucas veces as salas de exposición.
Nos últimos anos experimentei con distintas iniciativas que poden quedar reflexadas na escolma: Puntos febles, A escrita na paisaxe, 2001, Aceites rostridos, Terra en movemento etc.

Esta escolma é un tributo dos últimos anos a eses papeis que son o xerme da creación e a creación misma. Bicos.












Papel de estraza, acrílico, tinta, aceite, esmalte, arena, hojas. 50x30cm aprox.

martes, 22 de agosto de 2017

Bruxas, Habelas hainas.

Eu non creo nas bruxas, pero habelas hainas. Ollade para esta que semella outra cousa. Eu pintei dous paus,  deixeinos enriba da mesa de traballo e o dia seguinte mira por donde estaban voando no meu corruncho coma se foran (fora a ialma) unha bruxa e a sua escoba espida da basoira.



Madera encontrada pintada

jueves, 27 de julio de 2017

LIBERTAD DE VIVIR




¿Sabemos apreciar la libertad de vivir  en comunión con la naturaleza? ¿Apreciamos el mundo que se desenvuelve fuera de nuestras voluntades perdidas en la vanidad de las pequeñas miserias?¿sentimos el latido de la Madre o seguimos sordos aturdidos por nuestros cantos de sirena?
¿Necesitamos tantas paredes, tantas corazas, tantas ocultaciones?
 Besos.




Acrílico y colage sobre tabla. Portas e fiestras.

viernes, 16 de junio de 2017

Menhir da mar.

Ya he hablado otras veces de los objetos humildes, residuos de la fábrica humana, que la naturaleza modifica con su pertinaz presencia; el calor, las olas, el frío, la arena van moldeando un perfil a estos trozos inútiles en sus precarias formas. La sensibilidad humana las trasforma en delicados objetos dignos de una pequeña atención. De nuevo nacen vestidos con la imaginación del alma humana.



MADERA DE PINO ENCONTRADAS Y CONCHAS. 20X 8 cms. aprox.

miércoles, 10 de mayo de 2017

PRESTIGE. Material de deshecho.

Otra vez la materia escasamente ayudada por técnica píctórica toma cuerpo en estas"cajas" que representan figuras o paisajes y en las que la tierra, arena, madera, tela, cartón, papel y colas conforman motivos diferentes: Una de ellas representa una cabeza humana rodeada de espeso"chapapote" (Prestige) , otra un batiburrillo de tela, barro cocido machacado y yeso reflejo del paisaje contaminado por el descuido humano (Basura),  otra son ramas de ameneiro tras el que se ve un paisaje arrasado (¿Quen queima o monte?), otra representa una distorsionada figura  (sudario), La última un paisaje pedregoso que se desprende como una cáscara dejando el fondo blanco en la parte superior (deserto). Fue una serie que hice después de la catástrofe del Prestige. Aunque no suelo crear mis obras como  una revindicación concreta, aquel desafortunado suceso me impulsó a hacer esta obra agreste, nada embellecida, sin concesiones. Todos los gallegos quedamos de algún modo traumatizados tras aquella brutal agresión a nuestras costas.(Año 2002)


PRESTIGE


BASURA


¿QUEN QUEIMA O MONTE?


SUDARIO


DESERTO