A porta é un elemento realmente contradictorio, o mismo vale para entrar que para sair,, o mismo é unha protección contra a invasión indesexada ou é a luz aberta ao vagabundo que desexa cuberto. Deixa entrar a luz e pecha a sua presencia, é libertade e por contra pódese convertir en prisión. A inocente porta que non importa , ¿ou si importa? Unha folla de madeira ou de ferro que manexamos a vontade; a porta da nosa casa e o punto onde por unha banda estamos nos e fora o resto do mundo.
Antes nas aldeas galegas as portas non querian ser portas que se cerrasen, tiñan duas follas, unha arriba e outra abaixo e por o día estaban abertas as duas ou a lo menos a de arriba e solo se trancaban por a noite, polo frio e as feras. ¡Ai que tempos de portas abertas!, agora queremos encirrar os pobos con muros que nin siquera ten portas, nin fiestras...
Dende a porta un despide a seres queridos que se van... Non se sabe cando poden voltar ainda que desexámolo dende o mismo instante en que saen por ela.
ADEUS dende a porta. Técnica mista sobre cartón
Os soños tamén falan de portas, de escapes, de soños arrepiantes, pesadelos e tamén de sonos reparadores e amorosos.
SONO REM. Técnica mista sobre cartón
