lunes, 11 de diciembre de 2017

Últimos dos días Exposición MAIS OU MENOS .J.L. Iglesias Diz

Clausuramos la exposición el miércoles 13 a las 9 de la noche.
Mañana martes presentación del libro "Políglota y otros relatos" del mismo autor. 
Aun estáis a tiempo. Besos.









Y hay más...https://s3.eu-central-1.amazonaws.com/asestelo360/oscatrogatos/iglesias_diz/index.html

lunes, 4 de diciembre de 2017

Hojas de Otoño

Otoño seco, frío, algo anómalo en Galicia. Las hojas que ceden el paso a la desnudez del árbol invernal me inspiraron unas sencillas acuarelas.
(papel de acuarela 32 x 23 cm. Acuarela, tinta y lápiz).








lunes, 13 de noviembre de 2017

Papeles

JOSÉ LUIS IGLESIAS DIZ
ESCOLMA. Pintura sobre papel. (2012-13)

O papel é o soporte mais dócil e doado para o traballo do artista, de feito o papel é o primeiro medio onde o neno cun simple lápiz de cor esgarabella e fai as suas primeiras incursións no mundo da representación. Despois o adoctrinamente fai esvahecer esa enerxía creadora e o neno perde a iniciativa e a ilusión por emborronar e pintar.
O papel é un soporte que “soporta” case todo; auga, acuarela, acrílico, oleo, tintas, lápices, pastel… pódese recortar, rachar, enrugar… en fin é coma un banco de experiencias do artista.  Moitos dos cadros nacen na humildade do papel pero este ten por si mismo a beleza do iniciático, do experimento, da “cociña” ainda que logo saia poucas veces as salas de exposición.
Nos últimos anos experimentei con distintas iniciativas que poden quedar reflexadas na escolma: Puntos febles, A escrita na paisaxe, 2001, Aceites rostridos, Terra en movemento etc.

Esta escolma é un tributo dos últimos anos a eses papeis que son o xerme da creación e a creación misma. Bicos.












Papel de estraza, acrílico, tinta, aceite, esmalte, arena, hojas. 50x30cm aprox.

martes, 22 de agosto de 2017

Bruxas, Habelas hainas.

Eu non creo nas bruxas, pero habelas hainas. Ollade para esta que semella outra cousa. Eu pintei dous paus,  deixeinos enriba da mesa de traballo e o dia seguinte mira por donde estaban voando no meu corruncho coma se foran (fora a ialma) unha bruxa e a sua escoba espida da basoira.



Madera encontrada pintada

jueves, 27 de julio de 2017

LIBERTAD DE VIVIR




¿Sabemos apreciar la libertad de vivir  en comunión con la naturaleza? ¿Apreciamos el mundo que se desenvuelve fuera de nuestras voluntades perdidas en la vanidad de las pequeñas miserias?¿sentimos el latido de la Madre o seguimos sordos aturdidos por nuestros cantos de sirena?
¿Necesitamos tantas paredes, tantas corazas, tantas ocultaciones?
 Besos.




Acrílico y colage sobre tabla. Portas e fiestras.

viernes, 16 de junio de 2017

Menhir da mar.

Ya he hablado otras veces de los objetos humildes, residuos de la fábrica humana, que la naturaleza modifica con su pertinaz presencia; el calor, las olas, el frío, la arena van moldeando un perfil a estos trozos inútiles en sus precarias formas. La sensibilidad humana las trasforma en delicados objetos dignos de una pequeña atención. De nuevo nacen vestidos con la imaginación del alma humana.



MADERA DE PINO ENCONTRADAS Y CONCHAS. 20X 8 cms. aprox.

miércoles, 10 de mayo de 2017

PRESTIGE. Material de deshecho.

Otra vez la materia escasamente ayudada por técnica píctórica toma cuerpo en estas"cajas" que representan figuras o paisajes y en las que la tierra, arena, madera, tela, cartón, papel y colas conforman motivos diferentes: Una de ellas representa una cabeza humana rodeada de espeso"chapapote" (Prestige) , otra un batiburrillo de tela, barro cocido machacado y yeso reflejo del paisaje contaminado por el descuido humano (Basura),  otra son ramas de ameneiro tras el que se ve un paisaje arrasado (¿Quen queima o monte?), otra representa una distorsionada figura  (sudario), La última un paisaje pedregoso que se desprende como una cáscara dejando el fondo blanco en la parte superior (deserto). Fue una serie que hice después de la catástrofe del Prestige. Aunque no suelo crear mis obras como  una revindicación concreta, aquel desafortunado suceso me impulsó a hacer esta obra agreste, nada embellecida, sin concesiones. Todos los gallegos quedamos de algún modo traumatizados tras aquella brutal agresión a nuestras costas.(Año 2002)


PRESTIGE


BASURA


¿QUEN QUEIMA O MONTE?


SUDARIO


DESERTO

miércoles, 26 de abril de 2017

Museo do Pobo Galego. MEMORIA Pintura.(2007)


Fai 10 anos que catro pintores que formaran parte do colectivo "ANACOS" fundado en 1987 se xuntaron para ofrecer no Museo do Pobo Galego unha homenaxe  a os 10 anos do comenzo da sua andadura nese mesmo paradimático lugar de Compostela..
Hoxe quero facer un recordo a aqueles momentos (30 anos ago) mostrando a obra que espuxen en 2007 con unha aperta para NOLO SUAREZ, ANTÓN CASTAÑO E XURXO MARTIÑO. Bos amigos e escelentes artistas.







http://www.elcorreogallego.es/santiago/ecg/cuatro-artistas-gallegos-hacen-memoria-sus-pinturas-compostela/idEdicion-2007-02-01/idNoticia-130022/
http://www.lavozdegalicia.es/noticia/santiago/2007/02/01/catro-dos-artista-do-colectivo-anakos-volven-exponer-xuntos/0003_5509673.htm
https://www.dicoruna.es/cultura/interea/RevistaInterea09/castellano/colaboracionsini.htm
http://www.compostelacapitalcultural.com/noticias/212/prensa.html

miércoles, 29 de marzo de 2017

LA MATERIA


Cualquier material es útil para generar una obra, saber aprovechar lo que abundantemente nos da la naturaleza y la tecnología es parte de la "cocina" del artista. En realidad no importa tanto la "riqueza" de los materiales como el buen uso que de ellos se hace.
Cada uno se siente mas a gusto con alguna forma artística ya sea pintura al oleo, acrílica, temple, acuarela, tinta, lápiz o bien madera, piedra metales o plástico pero también valen los periódicos,cartones de embalaje, envoltorios, arena, tierra, paja... Estos cuadros "matéricos" a menudo tienen una fuerza imponente y están a la altura de cualquier obra hecha con los medios ortodoxos.
Abajo veréis tres obras en las que se usa papel de periódico, revistas, arena, mica, cartón, un trozo de corteza de pino, unas colillas y pintura acrílica y oleo.. El 3ª es del año 1989. Los dos primeros del año 2009 mas o menos.  Saludos.








miércoles, 1 de marzo de 2017

CÉO E INFERNO


AS PORTGAS DO INFERNO & CEO
Nesta terra tan rica, tan fermosa, tan espectacular podemos gozar dun ceo ou padecer un inferno. Nacidos nunha época, nun lugar, e dunha familia que nos caeu de regalo a nosa vida pode transcurrir como unha regalía, donde triunfamos, estamos orgullosos e felices de aquelo que facemos ou poroutra banda vivimos na penuria ou no desencanto ou na desgracia contínua. Todo gobernado por unha casual nacencia (en unha boa parte). Dous cadros que pintan o ceo e o inferno. O inferno actualizado é a dependencia enfermiza das TICs e para min o ceo é unha sociedade que escoite música en lugar de tocar as narices.
Acríñlico, colage, lápiz sobre cartón. (73 x 60 cms)

O INFERNO




O CEO



miércoles, 15 de febrero de 2017

Pintura sobre Papel. De primeras


DE PRIMERAS
A veces uno siente la necesidad de dejarse llevar por impulsos que creemos no controlar, pero es difícil que el cerebro no se meta por el medio para intentar ordenar el caos. Siempre que queremos jugar con lo casual nos encontramos con la censura que la razón nos impone, ergo es muy difícil ser absolutamente libre cuando se pinta, Sin embargo está bien intentarlo: aprovechamos medios distintos, manchas involuntarias, arrugas, defectos del papel e intentamos ser libres...ah que placer cuando durante unos segundos o minutos lo conseguimos (o creemos conseguirlo),  









Acrílico, acuarela, esmalte, arena, aceite linaza, hojas sobre papel de estraza (40 x 30 aprox) 2013

miércoles, 8 de febrero de 2017

EXPOSICIÓN IGLESIAS DIZ-DELIO SANCHEZ

Algunas fotografías de la exposición en la Sala de la Asociación Empresarial del Tambre
Santiago de Compostela. Hasta el 2 de Marzo. (de 10 a 14 y 16 a 20 h.)












.